استاندارد ISO 1940 مربوط به بالانس جرمی قطعات دوار است. این استاندارد تحت عنوان کامل “ISO 1940-1: Mechanical vibration – Balance quality requirements for rotors in a constant (rigid) state” شناخته می‌شود و به تعاریف و کلاس‌های کیفیت بالانس‌پذیری روتورها در تجهیزات مکانیکی می‌پردازد.
اهداف اصلی
- تعیین حد مجاز برای میزان نامتعادلی در قطعات دوار (مانند شفت‌ها، پروانه‌ها و توربین‌ها) بر اساس کاربرد آن‌ها.
- طبقه‌بندی کیفیت بالانس با استفاده از کلاس‌های مختلف که با نماد G نمایش داده می‌شوند.
- کمک به کاهش لرزش‌ها و افزایش عمر قطعات و تجهیزات.
کلاس‌های بالانس در ISO 1940 و کاربردهای آن‌ها:
- G 0.4: برای ابزارهای بسیار دقیق (مانند ژیروسکوپ‌ها).
- G 1.0: برای موتورهای دقیق و اسپیندل‌های ماشین‌کاری.
- G 2.5: برای ماشین‌آلات معمولی (مانند موتورهای الکتریکی و توربین‌ها).
- G 6.3 و بالاتر: برای کاربردهای عمومی‌تر مانند پمپ‌ها و کمپرسورها.
کاربردها
این استاندارد به کمک مهندسان و تکنسین‌ها در صنایع مختلف مانند خودروسازی، هوافضا، و تولید ماشین‌آلات صنعتی می‌آید تا میزان مجاز نامتعادلی را کنترل و از آسیب‌های ناشی از لرزش جلوگیری کنند.
مفهوم عدم تعادل (Unbalance)
عدم تعادل به حالتی اشاره دارد که توزیع جرم در یک جسم دوار به گونه‌ای باشد که مرکز جرم آن از محور چرخش منحرف شود که منجر به لرزش‌های مضر و کاهش کارایی می‌شود.
مزایا
- افزایش عمر تجهیزات و اجزای دوار.
- کاهش هزینه‌های تعمیر و نگهداری.
- بهبود ایمنی و کارایی تجهیزات.
این استاندارد ابزاری ضروری برای بهبود عملکرد و قابلیت اطمینان ماشین‌آلات صنعتی است.
جهت دانلود فایل استاندارد ISO 1940 کلیک کنید.
